لوبیا کرم ارگانیک 900 گرمی آبگینه

معرفی

لوبیا کرم آبگینه:

لوبیا کرم ارگانیک از جمله محصولات تولید شده در مزارع تحت پوشش شرکت گوکرن توسط کشاورزان رهرو در مسیر سلامت و مصمم برای تولید محصولات سالم و ارگانیک با نظارت کارشناسان گوکرن و اعمال مدیریت های مناسب از جمله مدیریت های تلفیقی آفات (IPM) ، در مناطق مستعد و نسبتا بکر، با آب و هوای مساعد و خاک مناسب می باشد.

ارگانیک یک سیستم تولید جامع است که عدم استفاده از نهاده های شیمیایی (سم و کود) تنها یکی از فاکتورهای الزامی در روند تولید بوده و اساسی ترین اصل، حفظ و همگامی با محیط زیست، احترام به قوانین طبیعت و بهره‌جویی معقول و منصفانه از منابع طبیعی (آب، خاک، گیاه و…) موجود می باشد. لذا حفظ و نگهداری این نعمت های خدادادی برای نسل های آتی حائز اهمیت است.

استاندارد ملی ارگانیک ایران (INSO-۱۱۰۰۰) تمامی مراحل را از ابتدای تولید تا فروش و بازاررسانی در بر می گیرد و نظارت شرکت های معتبر و داراری صلاحیت بازرسی و گواهی، مهر تایید و صحه گذاری بر انطباق روش‌ها و روند تولید با این استاندارد و سایر سایر استانداردهای مربوطه می باشد.

برخی اقدامات صورت پذیرفته در مناطق تولیدی:

برای تقویت خاک و تامین عناصر غذایی از کود دامی پوسیده، کودهای آلی و کمپوست استفاده می شود. رعایت تناوب کشت، کنترل علف‌های هرز از طریق مکانیکی (وجین دستی و…) و زراعی و … مورد توجه قرار می‌گیرد.

لازم به ذکر است گاها، تولید در شرایط اقلیمی خاصی صورت می‌گیرد و منطقه‌ی تولید به صورتی است که محصول دچار ناهنجاری، تنش‌های زیستی (آفت و بیماری) و غیر زیستی (شوری، خشکی و…) خاصی نمی‌شود و تنها نیازمند مدیریت مزرعه در روند تولید می‌باشد.

شرکت گوکرن معتقد است حضور و نظارت متصدیان و شرکت های بازرسی و گواهی و به طبع آن دریافت گواهینامه مربوطه الزامی می باشد ولی کافی نیست، چرا که مهم ترین اصل در تولید این قبیل محصولات ارگانیک و سالم، علاوه بر رعایت استانداردهای تولید، صداقت و رعایت اصول اخلاقی است… اصلی که همواره  بر آنیم زیر پای نگذاریم و در تمامی امور مدنظر داشته باشیم.

بیماری پوسیدگی ریشه لوبیا:

پوسيدگي ريشه يكي از بيماري هاي مهم لوبيا و عوامل محدود كننده ي سطح زير كشت و توليد آن در ايران و جهان محسوب مي شود. به طوري كه در مناطق كاملا آلوده تا 85 درصد محصول را از بين مي برد. روش هاي مختلفي جهت كنترل اين بيماري پيشنهاد شده است كه در مجموع در سه دسته شامل روش هاي زراعي، شيميايي و كنترل بيولوژيك قابل تفكيك هستند . نتايج تحقيقات نشان مي دهد كه روش هاي زراعي تنها مي توانند درصد خسارت را تا حدودي كاهش دهند و عمدتا بر پيشگيري تاكيد دارند.

كارآيي روش هاي شيميايي نيز امروزه به دليل افزايش مقاومت در كولتيوارهاي موجود لوبيا به شدت كاهش يافته است. تاثير اندك روش هاي شيميايي در كنترل بيماري هاي خاكزي، هزينه هاي اقتصادي آن و نگراني هاي زيست محيطي سبب تاكيد بيشتر محققان بر توسعه ي روش هاي كنترل بيولوژيك گرديده است. بهره برداري از عوامل بيولوژيك از مهمترين و موفق ترين روش هاي توسعه ي كنترل بيولوژيك بيماري ها به ويژه بيماري پوسيدگي ريشه محسوب مي شوند.